İş insanı Murat Ülker, 29 Ekim Cumhuriyet Bayramı’nı 98. yıl dönümü hasebiyle ferdî bloğunda kaleme aldığı yazısında tüm Türkiye’nin bayramını kutladı.
“Her türlü bayram bir ortaya gelmenin ve sevinci paylaşmanın sembolüdür” diyen Ülker, çocukluk ve yurt dışı anılarından bahsederek, “Neyse sevinçle beraberce iyi bayramlar!” kelamlarını kaydetti.
İşte Ülker’in ‘Bayramımız kutlu olsun!’ yazısı:
“Bugün 29 Ekim, Cumhuriyetimizin kurulduğu gündür. Öncelikle Cumhuriyetimizin kurucusu Mustafa Kemal Atatürk ve arkadaşlarını, ülkemizin kuruluşu için kendilerini feda eden şehitlerimizi, gazilerimizi rahmetle ve minnetle anıyor, bayramımızı kutluyorum.
Her türlü bayram bir ortaya gelmenin ve sevinci paylaşmanın sembolüdür. Çocukluğumdan beri, bayramlarda daima heyecan duyarım. Alışılmış sevginin, iyi niyetin ve minnetin somut sözleri olan armağanlar de kutlamanın ayrılmaz bir modülüdür. Bu nedenle tüm kültürlerde beşerler bu özel vakitler için büyük bir itinayla evvelce hazırlık yapmaya başlarlar. Dünyanın her yanında yıl uzunluğu #mutluluk dağıtmak için çalışan bir kurum olarak, biz de Kurban Bayramı, Ramazan Bayramı ve Yeni Yıl’dan Noel’e, Hannuka’ya, Çin Yeni Yılı’na ve Diwali’ye kadar dünyanın dört bir yanındaki bu özel günler için her yıl hazırlıklara bir yıl evvelce başlarız! “Mutlu Et, Memnun Ol” ideolojimiz doğrultusunda, tüm Yıldız Holding şirketlerimizde özel eserlerimizi büyük bir itina ve tutkuyla hazırlıyoruz.
Hatta bu yazıyı yazarken aklıma geldi birçok ülkede kurtuluş, kuruluş yahut bağımsızlık günü bayramlarında markalar özel eserler çıkarırlar. Biz niçin 29 Ekim’de “Türkiyeme” Cumhuriyetin kuruluş gününe özel eser çıkarmıyoruz diye… Niçin bugünü yalnızca hamasi telaffuzlara bırakıyor, günlük hayatın içine katmıyoruz diye. Hatta şahsileştirip niçin Ayşe’nin, Ahmet’in, Muhammed’in, Büşra’nın, Efe’nin Ali’nin Cumhuriyet Bayramı’nı kutlamıyoruz diye… Gelecek yıllar için arkadaşlarımı uyarmak ve ilgili toplantılarda gündeme getirmek üzere not aldım. “Türkiyem” deyince de aşağıdaki yazı kendiliğinen ortaya çıkıverdi.
BİRİCİK TÜRKİYEM, HOŞ ÜLKEM BENİM, BAYRAMIMIZ KUTLU OLSUN!
Yıllar evvel üniversiteden mezun olunca yurtdışında çalışıp, yaşarken Türkiyemin biricik olduğunu anladım. Çok geçmeden de yurda dönüp bir daha ayrılmamak üzere İstanbul’a yerleştim. Ancak 80lerde yurtdışına giderken idealim diğer bir yere yerleşmekti, vazgeçtim. Niçin? İzah edeyim. Zira Godivayı alınca Newyok sonra Londra’yı bana münasip görenler var. Malum elalemin ağzı torba değil ki büzesin.
Türkiyemiz, Akdeniz, Karadeniz ve Ege Denizine kıyıları olan yegane ülkedir ve mesela Ege kıyılarımız, Ege adaları ile mukayese edildiğinde eşsiz bir tabiata sahiptir.
Türkiyemiz dört mevsimi yaşayan sayılı ülkelerden biridir. Biz alışmışız “yazın sıcak, kışın soğuk der” dururuz. Fakat “ya yağmurlu ve çok yağmurlu iki mevsimli yahut tek mevsimli tropikler, yahut üst elbisenizi bile değiştirmeden yılı geçireceğiniz Arabistan yahut yaz/kış farkının muazzam olduğu kuzey Asya toprakları” … diye liste uzar sarfiyat.
Tekrar en az yedi iklim bölgesine ayrılmış ve bünyesinde mikro klimalar barındıran güçlü bir ülkedir, biricik ülkemiz.
Ülkemizdeki lehçe ve adet çeşitliliği özellikle son imparatorluğun büzülmesinden doğal olarak meydana gelmiş bir çeşitliliğimizdir. Komşularımızın çeşitliliği coğrafik, ticari, kültürel bir avantajdır, tabi kullanmayı bilirsek…
Yeme/içme kültürümüzün zenginliği ise dünyaca meşhurdur. Konuk ağırlama ve ikram, kendimize mahsus cümbüş, gelenek/göreneklerimiz, dinimizi yaşayışımız tüm dünya kabul eder ki bize hastır. Hani benzese bile diğerine yeniden de bizim onları yaşayışımız oburdur.
Tüm bunlara sebep bu toprakların çok evvelden beri meskun olmasının yanında asırlarca Selçuklu, Osmanlı imparatorluklarımızın beşiği olmasıdır. Bunun tesiri lisanımızda bile mevcuttur. Hoş Türkçemizin zenginliğinin yanında doğudan ve batıdan ithal birçok söz ve tabirle zenginleşmiştir. Japonca ve hatta Kızılderililerce birebir manada ve birebir halde söylem edilen o lisanların sözleri lisanımızda mevcuttur. Fakat tekrar yüzyıllar evvel yaşamış Yunus Emre, Karacaoğlan ve benzerlerinin öz Türkçe’lerini bugün bile bir çocuk dahi anlar, yeniden lakin padişahlarımızın, farisi yazan Celaleddini Rumi’nin yazdıklarını okuyamayız bile…
Gün geçtikçe artan turistler, artık yadsınamaz bir gerçek halinde ülkemizi onlarla paylaşıyoruz. Her ikimize bir turist düşüyor, hele bunun yalnızca döneme ağırlaştığını düşünürsek, her birimize bir turist düşer; hatta turizm bölgelerinde neredeyse yalnızca onlar yaşıyor…
İş icabı neredeyse tüm dünyayı gezdim gördüm. Sonra işlerimin ucuna ekleyip ailece aralıklı olarak dört yıldan fazla süren yelkenli ile dünya tipi yaptım. Tüm denizlerin uzak, ücra köşelerini gezdim, yüzdüm, daldım. Yani turistlik yaptım. Gördüklerimden öğrendiklerim oldu. Daima düşündüm yurdumuzda nasıl uygularız diye.. Benim derdim daima yurt dışında gördüklerimi, denediklerimi Türkiyemin, hoş ülkemin faydasına nasıl kullanırım diye düşünmek oldu.
Mesela Ekvador’daki Galapagos Adaları değişik hayvan popülasyonu hariç yaz döneminde bizim Göcek koylarına misal. Sonra Panama Pasifik’teki bakir balık avlama alanları, Şeyseller’deki Cousin adasında ise biz mahpus hayvanat hür üzereydik. Tüm bu alışılmış turistik çekicilikler ziyadesiyle benim ülkemde de var. Niçin artık daha düzgünleri olmasın..
Küçüklüğümden beri babamın yanında tercümanı olarak seyahat ederdim. Hatırlıyorum İsviçre’de ormanlar bahçe üzere bakımlıdır ve patikalarda rahvan yürüyüşle şu kadar vakitte varırsınız üzere tabelalar vardır. Yaratıcılık bu türlü bir şey işte., niçin biz de yapmayalım..
Gençliğimde gittiğim yaz okullarında yaşadıklarım hala hatrımdadır, çok da öğretici oldu. Türkiye’de enternasyonel yaz okulları olamaz mı? Amerikalılar niye trafik kurallarına uyarlar? Biz niçin uymayız? Japonlar batılılaşırken çay içme geleneklerini koruma etmişler? Biz neyi yanlış yapıyoruz?
Neyse sevinçle beraberce iyi bayramlar!”
Karar
